Beste vrienden,

Mee van de interessantste boeken, vind ik, zijn de biografieën van personen die een grote invloed hebben gehad op het geschiedkundig gebeuren. Het is fascinerend om, door het lezen ervan, de ganse ontwikkeling en de loopbaan van een mens, vanaf de kindertijd tot aan het graf te kunnen volgen.   

Hoe hij groeide en beroemd werd, wat hij dacht en wat hem aandreef. Te zien dat ook de meest beroemde personen ook maar mensen waren van vlees en bloed.

Maar voor mij is een ding erg belangrijk: Ik lees alleen biografieën van mensen die reeds overleden zijn. Want bij nog levende beroemdheden weet je nooit of ze misschien nog iets zullen doen wat hun ganse voorafgaande leven overhoop zal gooien. Pas wanneer iemand is overleden kan je overzien wie hij was, wat er van hem geworden is en wat zijn leven in de maatschappij heeft betekend.

Wat en wie een mens werkelijk is geweest, dat weet men pas aan het einde van zijn leven, op zijn sterfdag. Daarom hebben de mensen, zo denk ik, altijd zo’n grote betekenis gehecht aan de sterfdag. De sterfdag als dag van de voleinding, de dag van het groot bilan, de dag waarop de uiteindelijke beslissing valt of mijn leven is gelukt of niet. En op die dag moet je je ook goed voorbereiden.

In de middeleeuwen bestond er geen grotere angst onder de mensen dan onvoorbereid te moeten sterven, angst dat je in je laatste uren misschien nog iets zou kunnen overkomen dat je ganse leven overhoop zou gooien en dat je dat dan niet meer zou kunnen corrigeren. Dat je door een enkele grote fout alles zou verliezen waar je je gedurende je ganse leven voor hebt ingezet. Want God zou op het ogenblik van het sterven je ganse leven overzien en dan oordelen Ja of Neen!

Maar de boodschap van Jezus Christus is een heel andere, en het feest van vandaag is daar een belangrijke aanwijzing voor. Vandaag vieren we geen sterfdag, maar een geboortedag. De geboorte van een mens, Johannes de Doper. We vieren niet de voleinding, we maken niet het bilan van zijn leven, maar we vieren gewoon het begin ervan.

We kunnen dat natuurlijk doen omdat wij, achteraf gezien, weten dat het leven van Johannes de Doper belangrijk en van grote betekenis is geweest, en omdat we, ook achteraf gezien, aanvoelen dat God in het leven van Johannes de Doper vanaf het begin actief mee aan het werk moet geweest zijn. Want God doet dat niet pas achteraf! Hij doet dat vanaf het allereerste begin. Hij weet van ieder van ons, vanaf het begin, dat ons leven belangrijk en van grote betekenis is, Hij weet dat omdat Hij ook weet waar Hij ieder van ons voor nodig heeft. Ook in ons leven is Hij reeds vanaf het eerste prille begin aanwezig en mee aan het werk. 

Het is zijn werk wanneer een mens het levenslicht aanschouwt, God is mee aan het werk wanneer wij door het leven gaan, elke dag van ons leven is een geschenk van Hem. Het is toch absurd om te veronderstellen dat het eigenlijke leven pas na de dood zou beginnen. Het verandert misschien van dimensie, het wordt fundamenteel anders, het zal misschien bevrijd en voleindigd zijn, maar kan het ons méér eigen zijn dan het leven dat God ons nu reeds dag na dag opnieuw schenkt?

Misschien moeten wij gewoon opnieuw leren wat leven eigenlijk betekent. Misschien moeten we ons opnieuw afvragen wat het eigenlijk is dat ons leven zo waardevol maakt.  En misschien moeten we dat dan gewoon doen en niet langer de valse levensidealen die ons door reclame en de openbare mening worden gedicteerd achternalopen.

 We moeten gewoon datgene wat ons gezamenlijk gelukkig maakt, wat heilzaam voor ons is en ons tevredenheid schenkt, centraal stellen. En juist daar zullen we kunnen aanvoelen wat het betekent wanneer Jezus ons zegt dat we het Rijk Gods reeds bezitten, dat het nieuwe leven in Gods Rijk reeds begonnen is. Het is reeds begonnen bij onze geboorte! 

Goed, ik zal, wat mij betreft, nog altijd geen biografieën kopen van mensen die nog in leven zijn. Maar ik zal me voortaan wel hoeden voor de gedachte dat, omdat ik een leven pas volkomen kan overschouwen wanneer het voorbij is, dat dat ook bij God het geval zou zijn. Ik zal me er voor hoeden te denken dat we naar een dag van het grote bilan, zoals we dat kennen uit de economie, toeleven. Het leven dat Christus ons wil schenken is reeds begonnen. We moeten het gewoon leren leven. Zonder angst en zonder de dwang die we ons doorgaans zelf opleggen. Wij mogen het leven, ons eigen leven, vertrouwen, niet omdat we er het bilan al van zouden hebben opgemaakt, en ook niet omdat wij zouden weten wat er nog allemaal op ons toe komt, maar gewoon omdat God het met ons waagt! Omdat Hij het al vanaf het begin met ons waagt, ons ertoe in staat acht en ons vertrouwt. Amen