Zien soms even (2004)

Zien soms even (titel van een boekje van Huub Oosterhuis)

Stel toch dat je tegen iemand zou vertellen dat in een droom God aan je is verschenen en dat die je een boodschap heeft meegegeven voor je leven. Menigeen zou je voor gek verklaren of toch minstens denken, dat je geraakt bent door een vlaag van verstandsverbijstering.

Stel toch dat het zou gebeuren, dat God in een droom of visioen aan je verschijnt en bij je komt en je belooft -dat ondanks je verdriet en pijn - dat alles eens goed zal komen en dat je maar vertrouwen moet hebben in het leven, in mensen om je heen en in Hem en dat Hij je ook uitdaagt om dat vertrouwen uit te dragen door goed te zijn voor anderen.

Je zou maar vreemd staan te kijken. Je zou het misschien niet geloven of het afdoen als een nare droom of een nachtmerrie.

Toch hoor je vaker van mensen - u misschien ook wel - dat ze ooit op een of andere manier door die andere wereld door het Goddelijke zijn aangeraakt. Mensen die bijna dood zijn geweest en die een helder licht zagen, of bekenden die op hen wachtten. Mensen die ervaren hebben, dat God hen op een of andere manier helpt, dat Maria tot steun is geweest en zo nog veel meer.

Het zijn ervaringen van mensen, die God even aanraken of zelfs misschien wel andersom. God, die even een man, een vrouw een mensenkind aanraakt op een plaats en tijd, waarop je het niet verwacht.

Misschien is zoiets in de lezingen van deze dag ook wel aan de hand. God leidt Abraham naar buiten en zegt: Kijk naar de hemel en tel de sterren als U kunt en hij vervolgt met: Zo talrijk zal Uw nageslacht zijn. Abraham wordt zo even door God zelf aangeraakt en weet ineens wat zijn bestemming is in het leven: aarsvader worden. Op dat moment krijgt zijn leven betekenis en nieuwe inhoud.

Abraham is in onze ogen misschien wel een grote gelovige die continue leeft in Gods aanschijn, maar dat is toch niet helemaal waar. Na deze ervaring moet hij weer gewoon verder en merkt hij samen met Sara, dat de kinderwens toch niet in vervulling gaat en hij gaat ook mopperen zelfs op God. Ook bij Abraham was dat visioen maar een moment. Even mag Hij van het Goddelijke proeven … en dan gaat het allemaal anders dan hij verwacht had. Er is teleurstelling …een leven lang zelfs totdat later op een heel andere manier gebeurt wat Abraham in zijn menselijke beperktheid nooit had kunnen denken.

Ook in het evangelie een droom; een visioen van licht. Mozes en Elia die zomaar verschijnen aan Petrus Jacobus en Joannes. Petrus voorop:

Zo'n fantastische ervaring zou je zeggen, dat verandert het leven van die Petrus totaal. Maar Petrus blijft de twijfelaar, die hij was en voor de haan kraaide verloochende hij zelfs Jezus drie keer, weten we misschien nog wel.

Visioenen raken iets bijzonders. Ze raken iets boven menselijks, iets van een andere wereld. Ze raken God. Maar dikwijls is het maar een moment en dan begint het gewone leven weer. Het is ZIEN…SOMS …EVEN. , zoals de titel van een al wat ouder boekje van Huub Oosterhuis heel mooi zegt. Daarna is het weer ploeteren en worstelen in het leven om weer heel even misschien die mooie droom, dat geweldige moment, te bereiken.

Genieten van de momenten dat het leven je toelacht, dat God op een of andere manier van zich laat horen en verder doorworstelen, werken en ploeteren in het leven om dat goede van God uit te dragen in woord en daad. Dat lijkt de opdracht daarbij te zijn voor ons allemaal: de gewone ploeteraars in het leven.

Laten we bidden , dat we goede moed bewaren en af en toe, soms even iets van God mogen raken. Amen.