Vanuit Egypte naar Psen toe gaan

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Voor ons is Egypte een land als een ander. Misschien het land van Nasser, Sadat en Moebarak? Misschien het land dat door touroperators en andere magnaten wordt aangeprezen. Het land in het zand, het land van stenen beelden, het land van het Suez-kanaal. Dat is allemaal niet niets. Het schijnt best mooi te zijn.

In de bijbel is dat anders. Daar heeft Egypte een kwalijke reputatie. Voor onze voorouders in het geloof was Egypte het land van de Farao. En dat zegt genoeg, als je weet dat het volk daar leefde voor wat stenen en stro, en dat ze zich voor die rotstenen en dat rotstro een kromme rug moesten werken. Een klein beetje zoals onze Vlaamse mensen die, om den brode, naar Frankrijk moesten om in de bieten te werken.

Er was één klein verschil: zij hadden temidden van hun ellende nog een thuis. Zij konden nog naar huis met hun kromme rug... Voor Israël was het slavenwerk in dienst van een uitbuiter zonder thuisland. Voor een fier volk als Israël een onvervalste ondragelijke ramp.

Als er dan eindelijk toch uittocht gebeurt, dan is dat geen klein nieuws. Dan is dat het grote nieuws: eindelijk bevrijding, eindelijk onszelf kunnen zijn, eindelijk thuis kunnen zijn. Wie krijgs-gevangene is geweest, begrijpt het meteen. Die begrijpt meteen wat Pasen betekent: eindelijk kunnen leven, nieuw kunnen leven, vrij zijn, vrij mogen spreken. En mens zijn rechtop zonder gekromde rug.

Wat doen mensen dan? Ze leggen goede gaven neer op de plaats waar God het zien zal. Met gebogen hoofd zeggen ze dank.

Zo gaan mensen naar Pasen toe. Mensen die weten wat het is te lijden, slagen te krijgen, verdrukt te worden, niet thuis te zijn op aarde, verworpen te zijn.

Wellicht hebben wij dat tekort om echt naar Pasen te kunnen vieren. Wij weten niet waaruit wij moeten worden bevrijd. Natuurlijk uit onze kleine of grote verslavingen, uit onze slechte gewoonten? Ja, heel zeker, maar is dat de diepe bedoeling van Pasen? Kunnen we niet iets leren van Egypte? Van de miljoenen mensen die werken voor minder dan voor stenen en stro? Van de miljoenen mensen die nog onder Farao leven, of liever onder Farao sterven?

Broederlijk Delen is toch een goede oproep: mensen verdienen het niet onmenselijk te moeten leven en wij vergeten hen niet.

Egypte is een prima land voor christelijke touroperators, die ons de ogen willen openen. Als wij tijdens deze vastentijd goede toeristen zijn, zullen we vele mensen zien, die op Pasen wachten!