In het verborgene

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

De veertigdagentijd begint met een ouverture in grote stijl. De thema's die in de komende periode te horen zullen zijn, worden hier al duidelijk aangegeven: aalmoezen geven, bidden en vasten. Het gaat over de drie grote terreinen waarop ons bestaan zich afspeelt: onze houding tegenover de andere mensen, tegenover God en tegenover onszelf. Het loont de moeite ze even van naderbij te bekijken.

Met aalmoezen geven wordt alles bedoeld wat een mens doet - en moet doen - voor de andere mensen, vooral als die in nood zijn. Het omvat heel de sector van wat wij vandaag onze sociale inzet noemen. Het bidden slaat uiteraard op onze directe, persoonlijke omgang met God, zoals die gestalte krijgt in taal en gebaar. Het vasten heeft betrekking op de manier waarop we onze persoonlijke noden en behoeften bevredigen. Dat zijn de drie hoofdterreinen waarop wij ons bestaan, in vrijheid en verantwoordelijkheid, dienen uit te bouwen.

Jezus haalt fel uit naar degenen die hun gerechtigheid beoe-fenen voor het oog van de mensen, om de aandacht te trekken. We kunnen Hem daarin zonder veel moeite volgen. Een godsdienstigheid die het van uiterlijk vertoon moet hebben, verliest alle geloofwaardigheid. In het geloof komt het veeleer aan op de innerlijke gezindheid, op de oprechtheid tegenover God en onszelf.

Toch blijft die passage uit de Bergrede ons uitdagen, al mer-ken we het misschien niet meteen. Het verrassende is namelijk dat God zich bemoeit met alle drie genoemde terreinen. Dat God van ons verwacht dat wij bidden, is al bij al nog aannemelijk. De Vader zoekt mensen die Hem in Geest en waarheid aanbidden. Dat Hij zich echter ook inlaat met onze sociale inzet, ligt minder voor de hand. Hij eist dat wij anderen helpen, zeker als zij gebrek hebben aan eten, kledij en onderdak. Dat is meer dan een kwestie van medemenselijkheid. Wie het niet doet, gaat zelfs voor God niet vrijuit, Of omgekeerd gezegd, wie oprecht met God wil omgaan, zal daarvan de gevolgen voelen... tot diep in zijn portefeuille.

Vreemd is ook dat God zich inlaat met de bevrediging van onze persoonlijke behoeften, met eten, drinken, kledij, woning en alles wat we nodig hebben om ons vege lijf in stand te houden. Tussendoor even dit: de echte vernieuwings- en herbronnings-bewegingen in de Kerk hebben bijna altijd ook dit soort vasten weer in praktijk gebracht. Vasten is meer dan besparen op eigen consumptie om dan te kunnen delen - broederlijk delen - met mensen in nood. Het is vrijwillige beperking van eten en drinken, vanuit het besef dat de mens niet leeft van brood alleen. Wie vast, bevredigt zijn lichamelijke honger niet helemaal om aldus letterlijk aan den lijve te voelen dat de diepste honger van de mens alleen maar gestild kan worden door de Vader, die in het verborgene ziet en het zal vergelden.