5° Paaszondag C (2013)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 419 niet laden

Die laatste woorden van Jezus die we net hoorden: Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief zoals ik jullie heb liefgehad.

Dat zijn 14 woorden en dat is onze hele opdracht. Jezus’ woorden zijn glashelder. Is een preek dan eigenlijk nog wel nodig?

Misschien niet, maar mag ik toch een paar vragen en gedachten met u delen vanmorgen?

Bijvoorbeeld: hoe kan ik in vredesnaam iedereen zo maar liefhebben, als het ware op bevel?

En wordt dat niet een hele kleffe bedoening als iedereen iedereen maar de hele dag loopt lief te hebben?

Ik krijg associaties met de flower-power beweging van de jaren 60. Het was in ‘mijn tijd’ om zo te zeggen, maar ik had er helemaal niks mee. Sommige mensen vond ik gewoon niet erg aardig en om mijn gevoel dan maar weg te stoppen, het te overdekken met een sausje van vriendelijkheid of zelfs liefde: dat ging mij te ver en 50 jaar nadien denk ik er eigenlijk nog net zo over.

Maar hoe moet dat dan met dat gebod van Jezus? (Heb elkaar lief zoals ik jullie heb lief gehad) Ik ben toch christen?

Ik denk dat we eens moeten kijken naar het woord liefhebben. Welke betekenis heeft dat voor ons eigenlijk?

Persoonlijk ben ik een liefhebber van moderne architectuur, kip met appelmoes en aanvallend voetbal (ik noem maar wat).

Een ander geval: ik heb nogal eens mailcontact met Elly (wie kent haar niet?) Stel dat ik mijn mails zou afsluiten met ‘je liefhebbende Ton’ Ik voldoe dan misschien wel aan het Evangeliewoord van vandaag, maar Elly zou toch raar opkijken denk ik.

Kortom: het woord liefhebben is niet zo eenduidig en   kritiekloos gebruik kan tot ernstige verwarring leiden.

Misschien helpt het ons vanmorgen als we eens kijken naar de laatste 5 woorden van Jezus: (heb elkaar lief) ZOALS IK JULLIE HEB LIEFGEHAD.

Hoe heeft Jezus de mensen dan lief gehad?

Wat ik opmaak uit de Bijbelverhalen die we allemaal wel kennen: zeker niet door iedereen zomaar lief en aardig te vinden. Hoe dan wel?

Ik weet dat Hij echte aandacht gaf aan mensen, of ze nu rijk of arm waren, belastingambtenaar of anderszins in dienst van de Romeinse bezetter, ziek of gezond, jood of niet-jood, gelovig of ongelovig, zondig of netjes levend.

Ik weet dat Jezus zieken troostte en zelfs genas (Dat laatste zal voor ons te moeilijk zijn, hoewel: doneren aan het KWF of de hartstichting kan absoluut bijdragen aan genezing).

Jezus raakte melaatsen aan hoewel dat gevaarlijk en daarom zelfs verboden was.

Hij waste de voeten van zijn vrienden.

Er zijn zo veel voorbeelden. Voorbeelden van liefhebben als DAAD. Liefhebben als WERKWOORD

Als je het zo bekijkt kunnen we misschien toch wel veel met die 14 woorden.

Wie daar zeker wat mee konden waren Paulus, Barnabas en al die andere voormannen uit de begintijd.

Uit de Handelingen hoorden we daarnet: Daarna keerden ze terug (vanuit Derbe) naar Lystra, Ikonium en Antiochie. Later gingen ze nog even door naar Pamfylie, Perge en Attalia.

Dat staat er zo maar even, maar het gaat wel over een tocht van honderden kilometers en u zult met mij begrijpen dat dat niet per huurauto ging. Geen wegen, wel rivieren, bergen en ravijnen, struikrovers…   En dat alles om de geloofsleerlingen te bemoedigen. Over liefhebben als WERKWOORD gesproken.

Toen ik dit las moest ik denken aan de vele kerksluitingen. Je leest dan wel dat mensen zeggen: dan ga ik niet meer. Ik ga niet naar die andere kerk, want die ligt 2 of 4 kilometer verderop. Paulus heeft volgens iemand die dat helemaal berekend heeft ongeveer 2400 kilometer afgelegd om het geloof te verspreiden, om de broeders en zusters te bemoedigen. En dat niet met auto of Connexionbus, maar te voet, klauterend, zwemmend. Dat is andere koek.

Liefhebben als echt werkwoord. Dat is: niet onverschillig met je medemensen omgaan. Soms dingen doen die je eigenlijk liever niet zou doen. Dingen waarvoor je wat WERK moet verzetten. Voor een ander.

We hebben het als christenen (en speciaal als katholieken) niet makkelijk in deze tijd. Aanhoudende kritiek van alle kanten. Ook de schare die hier zondags bijeenkomt wordt kleiner.

Wat kunnen wij doen om het tij te keren? Jezus zegt: Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.

Wacht maar, hoor ik wel eens, als het weer oorlog wordt: dan zal de kerk weer vol stromen. Ik hoop dat dat nooit zal gebeuren; dan liever maar lege kerken.

Nee, de enige manier om de kerk weer aantrekkelijk te maken is ons door Jezus zelf aangereikt: Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. Wij moeten als christenen te herkennen zijn aan onze daden van liefde. Dus niet aan onze mooie kerken, onze vroomheid of de pracht en praal op het Sint Pietersplein.

Laten we Jezus woorden maar in gedachten houden en de eerste christengemeenschappen als voorbeeld nemen. In Handelingen staat:

Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.

Maar is dat allemaal niet wat teveel gevraagd? Wij zijn nu eenmaal geen heiligen.

Maar dat waren die eerste christenen volgens mij ook niet. Er staat dus dat ze al hun bezit verkochten en ter beschikking stelden aan de gemeenschap, maar ook wordt verteld van een man (Ananias) die stiekem een deel van het geld wat zijn stuk land had opgebracht had achtergehouden voor zichzelf. Toen dat uitkwam werd hij zo ernstig door Petrus gekapitteld dat hij dood neerviel en later zijn vrouw ook nog.

Dat zou toch wat zijn als onze trouwe collectanten straks tegen u zeggen: he, he, keer die portemonnee eens om. Ik zag dat er nog wat meer in zit. Die kant moeten we niet op met elkaar dacht ik….

Ik geloof niet dat van ons het onmogelijke gevraagd wordt, dat wij slechte mensen zijn. Maar een schepje er bovenop: dat moet toch kunnen.

Tot slot: wij mogen ook nog geloven dat onze God ons een handje helpt bij ons liefhebben-als werkwoord. Johannes heeft het gezien: God laat het nieuwe Jeruzalem, de nieuwe hemel, op aarde neerdalen en hij komt daar met ons samen wonen en werken. Zie, ik maak alles nieuw, zegt Hij. AMEN