Paaswake (2007)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD

Broeders en zusters, welkom. Wij hebben eergisteren Witte Donderdag gevierd. God en Jezus bedankt, bijzonder voor de sacramenten van priesterschap en eucharistie. Wij hebben gisteren Goede Vrijdag gevierd. Met zijn leven betaalde Jezus als het ware de bekeuring, die de hele mensheid vanwege al haar zonden had verdiend. Vandaag vieren wij dat Jezus in deze nacht zal opstaan uit de dood. Vanwege zijn grote liefde voor God en mensen kreeg Hij van God zijn leven terug, beter en mooier dan het ooit was geweest.

Diezelfde vurige liefde kan ook in ons branden. Als wij tegen Jezus zeggen, dat wij net als Hij barmhartig en behulpzaam willen zijn, God en anderen voorop willen stellen, dat laat Hij het licht van zijn verrijzenis ook stralen in ons hart. Dan kunnen ook wij grote dingen tot stand brengen.

Laten wij nu het nieuwe Paasvuur aansteken, de nieuwe Paaskaars er aan aansteken, evenals onze eigen kaarsjes en laat ons bidden: ... .

PREEK

Beste medegelovigen, het evangelie eindigde met de verklaring dat de apostel Petrus terugging naar huis, terwijl hij verbaasd nadacht over wat de vrouwen hem hadden gezegd en over wat hij zelf had gezien: het lege graf en de lege doeken waarin hijzelf en anderen Jezus hadden begraven.

Wij weten allemaal hoe een mensenleven eindigt: met de dood. Daar hoeven wij niet over na te denken. En toch eindigt het evangelie met een vraagteken: wat is er toch gebeurd? Vrijwel aan het begin van het evangelie stond er ook al een vraag: de vrouwen wisten niet wat zij van het lege graf moesten denken!?

Er staan meerdere vraagtekens in het evangelie over zaken waarover tot nu toe nog nooit iemand vragen had gesteld. Tot dan toe dacht iedereen altijd: dood is dood. De dood heeft altijd het laatste woord. Niemand kan aan magere Hein ontsnappen. De Joden hadden als volk wel vaker in een soort geestelijke doodstoestand geleefd, bijvoorbeeld toen zij honderden jaren lang als slaven in Egypte leefden en toen zij eenmaal uit die slavernij werden bevrijd hebben de Joden dat als een soort opstaan uit de dood ervaren. Maar dat iemand uit de lichamelijke dood zou opstaan ... ondenkbaar, onmogelijk!

Je kunt zoiets ongehoords ook niet zomaar begrijpen. Daar moet je stap voor stap naar toegroeien. Je geest moet zich openen. Zo'n grote waarheid aannemen zou je kunnen vergelijken met het openen van een grote, zware deur of brug: dat gaat heel langzaam.

Het eerste dat de vrouwen aantreffen is dat die grote, zware steen is weggerold. Die steen bracht hen tot nadenken. Er werd als het ware een steen van hun verstand weggerold. Zij openden hun verstand voor een heel nieuwe ervaring, een nieuwe manier van geloven. Dan gaan zij het graf binnen. Zij gaan als het ware het graf van hun eigen dode geest binnen. In die geestelijke grafkamer ligt hun ongeloof. Zij zochten het dode lichaam van hun God, maar vonden het niet. Eerst de uitermate vreemde ervaring dat het graf open is en nu zien ze dat ook het lichaam weg is. Maar zij wisten nog steeds niet wat zij daarvan moesten denken.

De deur van hun geest stond nu op een kier open. Voor God genoeg om weer in actie te komen. Hij stuurt twee boodschappers uit die wereld waarin de dood niet alleen niet het laatste woord heeft, maar waarin de dood zelfs geen enkel woord te vertellen heeft. Twee hemelse boodschappers. Wezens met een stralend wit kleed. Dat is een beeld van de goddelijke glorie. Het was hetzelfde wat de drie apostelen zagen, die met Jezus boven op de berg Thabor waren. De vrouwen schrokken er van en bogen hun hoofd naar de grond. Tegenover zoveel hemels licht voelden zij zich opeens heel klein, heel gewoon. De vrouwen merkten, dat er v