Als een lopend vuur

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Het is alweer ruim tien jaar geleden, dat de muur viel in Berlijn. Die gebeurtenis was het begin van de ineenstorting van het communisme. Een verwachtingsvolle roes ging er door de hele wereld. Nu zou het allemaal beter worden, vijanden worden vrienden, de koude oorlog en de achterdocht waren voorbij. Eindelijk zou er geld genoeg zijn om de armoede te bestrijden. Eindelijk zouden alle krachten ingezet kunnen worden voor de vrede. Maar al snel werd duidelijk dat de werkelijkheid weerbarstiger was dan de gekoesterde verwachtingen. Al gauw bleek de tegenstelling tussen oost en west. De verschillen tussen Oost- en West-Duitsers waren niet zomaar verdwenen. In Rusland deden zich grote problemen voor. De Balkan werd het toneel van elkaar bestrijdende partijen.
Zoals zo vaak hebben we de dag geprezen voor het avond was. Zo ging het toen de slavernij werd afgeschaft of toen er gelijke burgerrechten werden afgedwongen in de zestiger jaren. Zo dachten we na het Tweede Vaticaans Concilie een enthousiaste en vurige kerk te zien verschijnen, maar de angst is blijkbaar te sterk geweest en overal ontstonden elkaar bevechtende partijen, in en buiten de kerk.
Is het dat wat Jezus bedoelt, als Hij zegt: 'Ik ben geen vrede komen brengen, maar verdeeldheid'? Jezus wilde dat het vuur van de vrede, van de goede verhoudingen onze wereld zou verwarmen en verlichten, maar het werkte averechts, het keerde zich tegen Hem. Hij wilde een geestelijk kracht zaaien, maar de krachten van de duisternis gaven zich zo maar niet gewonnen. Nieuwe verhoudingen brengen, betekent altijd een aanklacht tegen het oude regime en zijn vertegenwoordigers. Die geven hun posities zonder tegenstand niet op.

Op zijn reis naar Jeruzalem komt Jezus ook die tegenkrachten tegen. En toch gaat Hij door, want vrede moet er komen. Omwille van de diepe hartstocht voor vrede en vrijheid gaat Hij door. En tegelijk groeit het onkruid van de tegenstand, van de aanklacht; Jezus wordt uitgemaakt voor herrieschopper, iemand die ingaat tegen de traditie en de ware godsdienst. De beschuldigingen klinken luider en luider. Tegenstellingen markeren zijn optreden. Jezus lijdt daaraan en dat horen we in zijn woord. Maar Hij gaat door in het vertrouwen, dat al die brokstukken toch bruikbaar zullen blijken voor het bouwwerk van de vrede. Hij weet dat God ook met puin kan bouwen. Die heeft zijn eigen geduld en zijn eigen tijd. En Hij zegt het tegen ons: 'Als het vuur van je overtuiging, van je wil tot vrede, van je ijver voor de minsten, van je kritiek op knellende wetten zich tegen je keert: ga door, omdat je weet, dat God met je gaat op je levensweg.' In Jezus is Gods solidariteit met ons voelbaar nabij gekomen.
Deze keuze hield Mozes zijn volk al voor, toen het terug wilde keren naar het angstland Egypte. 'Heden houd ik u geluk of ongeluk voor, leven of dood. Kies dan het leven, opdat je lang mag wonen in het land, dat je in bezit gaat nemen.'
Bij Jezus' geboorte beloofde God vanuit zijn hemel vrede. In de weerbarstige werkelijkheid zoekt Hij nog steeds naar medestanders die Hij de moed zal schenken om die te vestigen. Als we naar ons hart luisteren in de stilte van het gebed, weten we dat we uit het licht vrede en goede wil hebben meegebracht. En wie wil nou niet dat het zich verspreidt?