Laat onze ogen niet groter zijn dan onze mond!

Beste vrienden,

Soms zijn onze ogen toch veel groter dan onze mond! Jullie kennen dat zeker ook wel. Daar sta je voor een prachtig uitgestald uitnodigend buffet, en elke schotel geurt nog verlokkender dan de vorige, elk gerecht ziet er nog smakelijker uit dan het voorgaande. Je neemt van het ene, wil het tweede niet overslaan, verheugt je reeds op het derde en hebt dan veel moeite om alles op het bord te krijgen. En dan zit je aan tafel en merkt na de eerste helft reeds dat je de portie die je hebt opgeschept zeker niet aan kan. Bij zoveel lekkers heb je weer eens mateloos overdreven bij het opscheppen. Soms is het toch werkelijk zo dat je ogen groter zijn dan je mond; vooral wanneer je het zelf in de hand hebt, wanneer je je portie helemaal alleen kan bepalen. Juist dan maken we steeds weer de fout dat we te veel opscheppen, en dat niet alleen bij het eten.  

Misschien is dat wel de bedoeling van de eigenaardige gelijkenissen die Jezus in het evangelie van vandaag vertelt. Of het nu om de toren gaat die iemand begint te bouwen, of om de koning die op het punt staat om een oorlog te beginnen, Jezus dringt er sterk op aan om, wanneer je zulke belangrijke zaken overweegt, toch eerst goed na te denken of je die zaak ook werkelijk aan kan.   

Dat zou je nu, zeker bij het wat bedreigend klinkende begin van het Evangelie, gemakkelijk verkeerd kunnen begrijpen. Zo in de aard van: ga eerst maar eens zitten en reken na of je middelen wel volstaan, en wanneer ze niet volstaan, doe dan liever helemaal niets, het heeft toch geen zin om eraan te beginnen. Maar ik denk niet dat Jezus dat bedoelde, integendeel:  

Ik vermoed dat Hij niet meer wilde zeggen dan: Let er goed op dat je ogen niet groter zijn dan je mond. Neem geen grotere lasten op je dan je kan dragen. En wanneer je na rijp overleg tot het besluit komt dat een zaak te groot of de belasting te zwaar is, dan doe je gewoon wat minder. Beter kleine broodjes bakken dan een groot te laten mislukken. Beter een klein gedeelte tot een goed einde brengen dan twintig dingen aanvatten en laten liggen! 

De vakantietijd loopt ten einde en we staan nu voor die weken waarin, bij het begin van een nieuw werkjaar, er weer veel zaken opnieuw worden opgestart, er nieuwe programma’s worden opgemaakt en plannen worden gesmeed. Laten we daarom goed naar Jezus ‘waarschuwing luisteren. Er ligt veel in onze handen. Wanneer we nu weer te veel hooi op onze vork nemen en onze kalender weer eens overbelasten, dan zullen we ten laatste met kerstmis geen uitweg meer zien. Dan zullen we binnen enkele weken al merken dat we weer eens veel meer op ons bord hebben genomen dan we ons voor onze gezondheid kunnen veroorloven.  

Laten we gewoon gaan zitten zoals de man in de Parabel uit het Evangelie, en goed overwegen hoeveel tijd we voor ons gezin nodig hebben, waar er nog vrije tijd is voor onze relatie, en waar we op moeten letten om bij alle activiteiten onze gezondheid niet op het spel te zetten. En laten we dan een verstandige planning opmaken. 

Dat is toch wel iets heel anders dan gewoon nietsdoen. Het wil gewoon zeggen dat we ons met wat we doen, moge het nog zo belangrijk zijn, niet voortdurend mogen overbelasten. Wanneer we te veel hooi op onze vork nemen en het uiteindelijk moeten opgeven, daar hebben noch wijzelf, noch de anderen iets van. Soms is minder inderdaad meer!!  Die grote projecten die we in onze te grote ijver hebben gepland en die we in het eerste strovuur van ons enthousiasme hebben opgestart, en die daarna alleen maar tegen zijn gevallen, die brengen noch voor ons, noch voor de anderen aarde aan de dijk, maar de kleine projecten die uiteindelijk verwezenlijk worden, die geven vreugde en voldoening!  Zoals gezegd, beter één ding tot een goed einde brengen dan tien projecten beginnen en niet klaar krijgen.  Amen