Blinde Bartimeüs (2009)

Je herinnert je nog dat verleden week Jacobus en Johannes naar Jezus toe gingen om te vragen of ze links en rechts van hem mochten zitten als Jezus zijn glorie zou binnen gaan. Ze wilden blijkbaar goed voor zichzelf zorgen, eigenlijk zelfs een beetje ten koste van Jezus' andere leerlingen, als zij het maar goed zouden hebben. Jezus wijst hen er nadrukkelijk op dat ze hem nog niet begrepen hebben. In Jezus' wereld en in Gods koninkrijk gaat het niet om postjes,  wel om belangrijkheid en de belangrijkste is 'diegene die dienstbaar is aan anderen', zegt Jezus. En als ze het nog niet begrepen hebben, dan doet Jezus het hen nog maar eens voor: hij helpt een blinde, Hij geneest die. Een wonder zeggen wij.

 

Jezus doet meer 'wondere, vreemde, ongelooflijke' dingen, méér zelfs dan wij weten. In het eerste hoofstuk van Marcus, al in vers 32, juist na de genezing van Petrus' schoonmoeder, schrijft Markus: 'Hij genas vele zieken van allerlei kwalen en dreef vele demonen uit'. Van welke ziekten hij dié mensen genezen heeft wordt niet verteld, we krijgen geen verhaal, geen details. En dat vinden we in de evangelies regelmatig terug. Daarom kan ik me niet van de indruk ontdoen, dat wanneer een genezing verteld wordt, wanneer de evangelist ons verteld zo en zo is het gegaan, dat er MEER gebeurt dan dat 'iemand' in 'die tijd' genezen wordt. Wanneer de evangelist ons vertelt dat het 'toen' 'zo en zo' is gebeurd, dan voel ik daar een dubbele bodem in, nl. Jezus doet iets voor die concrete mens 'toen'  en doet iets voor ons NU.

Wij hebben niet de kracht die Jezus had, wij kunnen niet wat Hij kon, maar....Hij toont ons wel wat WIJ kunnen.

Is het u niet opgevallen dat Jezus niet zomaar meteen de blinde geneest?  Hij VRAAGT hem eerst: wat wil je dat ik voor je doe? Al kan Jezus best weten dat die man van zijn blindheid genezen wil worden, Hij VRAAGT hem wat Hij voor hem kan betekenen, hoe hij voor hem dienstbaar kan zijn.

Is onze dienstbaarheid niet dikwijls 'paternalistisch', van boven af, dat wij zelf beslissen wat voor de andere goed is, waar de andere nood aan heeft? Luisteren wij wel wat de andere ons wil zeggen, wat die mee zit? Is het niet dikwijls zo dat we eerder naar onszelf luisteren en dat we dit of dat voor iemand doen omdat WIJ DENKEN dat die persoon dat of dat nodig heeft? Dat juist WIJ dat voor hem/haar nodig vinden? Verstaaan wij dan de concrete nood van die concerte mens in die concrete situatie?

Is dat niet zo in situaties dichtbij en verder af? Hebben we niet de neiging om zelf te beslissen wat voor vluchtelingen, asielzoekers, langdurige werklozen, jongeren met problemen en noem maar op, zelf te beslissen wat voor hen goed is. Luisteren we wel naar wat in hen omgaat, wat hun situatie écht is.  En...moet Jezus ook ons niet genezen van ONZE blindheid om die mensen te willen zien, hun situatie te willen zien en begrijpen? De dubbele bodem: Jezus geneest de blinde Bartimeus TOEN, maar wil ook ons van onze blindheid genezen. Zetten we niet te dikwijls onze zonnebril op -zoals ik enkele maanden geleden gezegd heb- om de dingen rooskleuriger te zien en de werkelijkheid niet te moeten zien zoals die is?

En blijkbaar kan het nog erger: leggen we door onze manier van doen en handelen, onze manier van leven,  de werkelijkheid van die mensen soms niet het zwijgen op zoals de omstaanders rond Bartimeüs. Als we die mensen en die werkelijkheid het zwijgen opleggen, dan bestaat die werkelijkheid niet meer ..... voor ons en ... en dan zijn we via ons geloof bezig met te dingen  naar een goede plaats bij God, achteraf, links of rechts van Hem, zoals Jacobus en Johannes verleden week.

 

Ik wil het nog eens op een andere manier zeggen. Jezus zegt: Uw geloof heeft U gered. Zijn geloof in wie, in wat? Ons geloof in wie , in wat? In Jezus, in God, in God en de mensen, in de toekomst, in de toekomst met God én de mensen?

Ik ga die vragen niet allemaal beantwoorden, maar als we zeggen: alleen in God, dan hebben we Jezus boodschap niet begrepen. Het koninkrijk Gods, waar Jezus het voortdurend over heeft, dat is als het ware de hemel op de aarde brengen. En dat wil en kan God niet alleen. Als wij, mensen,  niet mee dienstbaar zijn aan/voor andere mensen dan zijn we ook niet dienstbaar aan/voor God.

Dat heeft ook de blinde Bartimeus begrepen. Weet je nog hoe het verhaal eindigt?  ' en ......hij volgde Hem op zijn weg'. Voel je ook hier weer de dubbele bodem?