In die tuin was een graf en zij legden Jezus daarin neer (Joh. 13,41-42).

Een bloempje neerleggen op de kist, meegaan tot aan het graf. Aarde uitstrooien over het dode lichaam. Of dit aan het vuur toevertrouwen, de as ontvangen en uitstrooien. De allerlaatste zichtbare en tastbare tekenen van aanwezigheid.

Jezus is in een graf gelegd. Een steen werd voor de ingang gerold. Een leven is voorbij? Rouwende vrouwen voorzien enkele tedere gebaren. Ze willen na de kruisafname en de graflegging het lichaam balsemen. Wat blijft er over van de overledenen? Allengs vervaagt alles en slijt allicht de zwaarste rouw.

De christelijke kunst heeft mooie afbeeldingen van de graflegging van Jezus.  Bij zijn graf staan meestal Jozef en Nicodemus, Maria en Johannes, Maria Magdalena en twee andere vrouwen. De Sint-Michielskerk in Bree is niet de enige die een mooie graflegging bezit. Een beeldengroep met de liggende dode Jezus, drie vrouwen en twee engelen, een met de doornenkroon, de tweede met de nagelen, de folterinstrumenten bij het kruis. Jan van Steffensweert is de kunstenaar en het werk dateert van vóór 1530. De collegiale kerk van Soignies heeft een beeldengroep uit de 15° eeuw. In de basiliek Saint Materne te Walcourt zijn het veelkleurige beelden.

Vanaf het einde van de 15° eeuw kent de christengemeenschap van Lessines een eigen ritus voor de graflegging van Christus. Elk jaar vertrekt op Goede Vrijdag na de lezing van het Passieverhaal een rouwstoet uit de dekenale kerk Saint Pierre. Alle straatverlichting is gedoofd. Trommels roffelen. Penitenten in pij begeleiden met fakkels een beeld van de gestorven Jezus. Het huidige eiken beeld is van Harry Elstrom. Na de processie door de stad wordt het in de kerk teruggebracht en in het graf gelegd.

Een dode ten grave dragen, iemand van wie Petrus verklaarde dat deze Jezus de Messias is. Toen Jezus stierf aan het kruis, zei de centurio: “Werkelijk, deze mens was Gods zoon” (Mc. 15, 39). Kan zo iemand verdwijnen? Kan een God ten grave gedragen worden? Of zijn de leegte en Gods afwezigheid ons graf?

We stappen met mensen uit vorige generaties. Hun geloof en hun twijfels waren anders en het eerste was sterker dan het tweede. En toch bidden we, zoals zij die ons voorgingen, Notre Père en Je vous salue en hopen wij op een wereld met meer gerechtigheid.

In de processie van Lessines stapt Maria mee. Jonge vrouwen in zwarte mantel dragen het beeld van Notre Dame des Sept Douleurs. Wij komen daar immers in de buurt van het waardevol hospitaal van Notre Dame de la Rose, nu een geklasseerd museum.

Wat is er gebeurd? Hoe is het te verklaren dat die Jezus van Nazareth en dat zijn moeder niet verdwijnen uit het geheugen van mensen? Meer nog hoe komt het dat mensen van Jezus blijven houden en verkondigen dat hij leeft en niet meer sterft. Ze houden van hem als hun vriend en eren hem als hun Heer. Ze beweren dat hun leven anders is omdat hij bij hen aanwezig is. Christenen belijden dat hij verrezen is en dat hij leeft bij zijn Vader. Zij bidden tot hem, Redder van de Wereld, Sauveur du monde, en aanvaarden deze uitdagende boodschap dat een enkeling de hele wereld kan verlossen.

Jezus werkt waar er schijnbaar niets gebeurt. Hij is actief, ook op de Stille Zaterdag, wat ons Credo erkent in de eigenaardige uitdrukking dat Jezus neergedaald is ter helle. Verrijzenisiconen komen hier ter hulp. Jezus verbrijzelt poorten en reikt de hand aan Adam en Eva. Epifanius, bisschop van Constantinopel (+ 535), verwoordt dit in mystieke taal: “Vandaag heerst er een diepe stilte op aarde, een diepe stilte en verder rust, een diepe stilte, want de Koning slaapt. Hij gaat uit om het eerste maaksel van zijn handen als een verloren schaap te gaan zoeken. Hij wil zich ontfermen over ‘hen die in het duister en de schaduw van de dood gezeten zijn’ (Lc. 1,79); om de geketende Adam samen met de geketende Eva uit hun smarten te verlossen, gaat God, tevens Mensenzoon, hen tegemoet” (Breviergebed, Stille Zaterdag).

Christenen komen samen op Pasen, niet bij een dood lichaam maar omdat Jezus het graf heeft overwonnen. Elke dag belijden wij in de eucharistie het mysterie van het geloof. “Heer, Jezus, wij verkondigen uw dood en belijden tot gij wederkeert dat gij verrezen zijt.”  Tijdens de paaswake bekennen wij elk jaar dat wij door de doop met Jezus verrezen zijn.

Door het paasmysterie zijn wij in de doop begraven met Jezus Christus om met Hem een nieuw leven te leiden. Nu de veertigdaagse voorbereiding op het Paasfeest ten einde is, spreken wij opnieuw onze doopbeloften uit. Eens hebben wij ons verzet tegen de boze macht en tegen al het kwaad dat hij sticht. Wij hebben God beloofd Hem in zijn heilige katholieke kerk te dienen.

 

Zult u zich te allen tijde verzetten tegen kwaad en onrecht om in vrijheid te leven als kinderen van God?

Zult u zich verzetten tegen de bekoring van zonde en onrecht, zodat het kwaad zich niet van u meester maakt?

Zult u de Heer uw God dienen en Hem alleen?

Gelooft u in God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde? Gelooft u in Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon, onze Heer, geboren uit de maagd Maria, die geleden heeft, gestorven en begraven is, die uit de dood is opgestaan en leeft aan Gods rechterhand. Gelooft u in de heilige Geest; de heilige katholieke kerk; de gemeenschap van de heiligen; de vergeving van de zonden; de verrijzenis van het lichaam en het eeuwig leven?