Paaszondag

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Een overweging over Pasen, over de verrijzenis. Dat is niet eenvoudig. Dood is dood, zeggen we. Misschien dat we nog voortleven in de herinnering. Maar dat is toch wel een heel armoedig bestaan, en nogal wisselvallig: als ze niet meer aan ons denken, zijn wij er geweest! Wat zou de verrijzenis zijn?

Wat is de dood? Het stilstaan van een mensenhart? Het is opvallend dat de medische wetenschap tegenwoordig spreekt over de biologische dood. Vroeger zei men gewoon: die is dood: zijn hart staat stil. Maar dat zegt tegenwoordig niet alles meer. Want een ander hart erin, en het leven gaat door. De jongste geschiedenis van harttransplantatie heeft ons toch wel wat voorzichtiger gemaakt in ons spreken over de dood. De dood blijkt veel meer schakeringen te hebben, dan wij dachten. De dood is even gecompliceerd als het leven. Want naast een biologisch leven hebben wij een psychisch leven, een sociaal leven, een liefdesleven, een intellectueel leven, een seksueel leven. En het merkwaardige is, dat het ene leven dood kan zijn, terwijl het andere nog voortleeft.

Wat is het leven eigenlijk? Leven is jezelf ontplooien in de breedste zin van het woord. Jezelf ontplooien in alle aspecten van het veelzijdige leven. Jezelf ontplooien in je psychisch leven, je sociaal leven, je liefdesleven, je geestelijk leven, je seksueel leven. Nu merk je vaak, dat als de dood optreedt in één aspect van het leven, de andere aspecten feller gaan leven. Het leven schijnt zich dan te verplaatsen naar een ander punt. Mensen die blind zijn, die dus dood zijn wat betreft hun gezichtsvermogen, hebben vaak een zeer scherp gehoor; mensen, die verlamd zijn in hun armen, blijken met hun voeten prachtig te kunnen tekenen en schrijven; mensen die voor een vrijwillig celibaat kiezen blijken nog al eens geweldige wetenschappers te worden. Het leven heeft zoveel aspecten. Even zoveel aspecten heeft de dood. Wij kunnen echt niet zeggen: dood is dood en daarmee uit. De psychische dood van een mens hoeft niet samen te vallen met zijn biologische dood; en de seksuele dood hoeft niet samen te gaan met de dood van de liefde. Integendeel: de dood in het ene aspect van het leven kan een intensivering met zich meebrengen van het leven in een ander aspect.

Er is nog iets. Door alle veranderingen in het leven heen, blijf ik. Zeven jaar geleden hadden we allemaal een ander lichaam dan nu. Geen cel is dezelfde gebleven. Maar IK ben gebleven. Door al die manieren van doodgaan heen, die zich in ons hebben voltrokken, zijn wij gebleven. Wij kunnen zelfs uitgestoten zijn door bepaalde mensen dus in dat opzicht een sociale dood gestorven zijn: wij zijn gebleven. Als menszijn betekent: jezelf ontplooien in alle aspecten van het leven, dan kunnen wij ons voorstellen, dat Jezus na zijn biologische dood ineens temidden van zijn apostelen staat, met heel zijn liefdesleven, dat bij Hem toch wel in de hoogste mate ontplooid was. En dat is dan echt. Dat is geen fantasie of een spookbeeld.

Daarom schrijft Paulus: ‘Hoe kunnen sommigen onder u dan toch beweren dat er geen verrijzenis uit de dood bestaat?' Het leven heeft zoveel aspecten. Het is zo rijk. Het is niet dood te krijgen...