Verschrikkelijke dingen zijn er de afgelopen dagen gebeurd in het leven van Jezus las we de draad van het verhaal weer oppikken. En Maria van Magdala, ooit in duisternis gedompeld door zeven demonen, is er zelfs vroeg op uit getrokken om het graf van Jezus te gaan bezoeken. Mensen die een dierbare verloren hebben weten hoe belangrijk een graf kan zijn, een plaats waar je weer in aanwezigheid van je dierbare kan vertoeven. Natuurlijk, dat hoeft niet voor iedereen, het is natuurlijk belangrijker dat de overledene voortleeft in je hart en herinneringen, maar dat neemt niet weg dat het graf voor sommige mensen een belangrijk gegeven is in het rouw-en verwerkingsproces. Zo ook dus voor Maria van Magdala die Jezus al gevolgd was van toen Hij haar bevrijd had van haar demonen, eigenlijk is dat genezingsverhaal al een verhaal van nieuw leven want door die demonen uit te drijven, kon Maria weer echt leven. Haar dankbaarheid was zo groot dat ze Jezus volgde, tot onder het kruis. Waar veel van Jezus’ leerlingen al kozen om veiligere plekken op te zoeken, was zij nog altijd bij haar Redder. Als iemand je zo’n groot geschenk geeft, worden dankbaarheid en diepe genegenheid vaak synoniemen. En daar loopt ze dan naar het graf, weer bij haar Redder. De steen die voor het graf lag, was weggerold. Dat doet Maria niet denken dat Jezus verrezen is, neen, ze denkt dat ze Zijn lichaam gestolen hebben en gaat de diefstal melden aan de andere leerlingen. Petrus en Johannes lopen naar het graf. Was het zijn pijnlijke verloochening die Petrus stap vertraagde of was het Johannes liefde voor Jezus die zijn stap versnelde, wie zal het zeggen? In ieder geval, Johannes komt als eerste aan. Hij merkt dat het graf open is, maar blijft beschouwend staan. Petrus ziet ook dat het graf open is, maar hij gaat binnen. Ziedaar, de mens van alle tijden die wil vaststellen wat er echt gebeurd is. Het graf was natuurlijk niet open voor Jezus om te kunnen buitenstappen, Jezus leeft nu in een andere dimensie en die kan daar toch wel door stappen? Neen, de steen is weggerold opdat de leerlingen zouden kunnen binnengaan in het graf en de eerste vaststellingen doen. Witse of Sherlock Holmes waren er nog niet, anders was er gegarandeerd een sporenonderzoek gekomen. Niets van dat en dat is nu net waar veel mensen van vandaag het zo moeilijk mee hebben. Wat wij christenen de verrijzenis noemen is niet wetenschappelijk uit te leggen, het vraagt een geloofssprong. En bij zo’n geloofssprong is het als bij andere sprongen: je schat je kansen in, je probeert goed neer te komen. Christenen mogen ook zeggen dat er redenen zijn die ons kunnen doen geloven dat die sprong geen sprong in het duister is, maar een sprong in het licht.
Het eerste wat opvalt is dat de doeken netjes opgevouwen liggen. Mocht mijn moeder daar gepasseerd zijn, dan was dat niks speciaals, maar die is er dan nog niet bij. Dit detail gebruikt de evangelist om de aandachtige lezer te zeggen dat het hier niet om een grafroof gaat, want dieven laten de boel meestal niet netjes achter. Petrus moet dat ook gezien hebben, maar hij linkte er niet meteen een conclusie aan. De andere leerling die even aarzelde, komt binnen en hij geloofde. De tekst vermeldt op deze plaats nog niet wat hij geloofde. De tekst spreek nog niet expliciet over de verrijzenis. Het toont meteen aan dat die verrijzenis niet zo vanzelfsprekend is, toen al niet. Ook vandaag is het nog niet evident om te getuigen over de verrijzenis, zelfs niet om er in te geloven. Christenen worden verondersteld te geloven in de verrijzenis, maar uit onderzoek blijkt dat christenen ook geloven in reïncarnatie en da’s toch wat anders. Wat is geloven in de verrijzenis? Er zijn heel wat gelovige christenen die daar het antwoord op schuldig blijven. Bestaat er wel een antwoord? Het betekent dat Jezus verder leeft bij God, maar hoe en waar, dat weet niemand. Het is dat vage waar we het moeten mee doen. Maar verrijzenisgeloof heeft niet alleen te maken met wat Jezus overkwam toen Hij gestorven was en met uitbreiding met wat al onze overledenen overkomt. Verrijzenisgeloof heeft ook te maken met het leven hier en nu. Verrijzen wil uiteindelijk zeggen dat God niet toelaat dat de dood of met uitbreiding alles wat dodend is, niet het laatste woord geeft. Het laatste woord dat God spreekt is er een van liefde. Het is de liefde die Hij in elk mensenhart gezaaid heeft en die Jezus heel concreet gemaakt heeft in woorden en daden. Geloven in de verrijzenis is geloven dat de liefde het uiteindelijk altijd haalt, ook al is de schijn soms anders. Ook al lijkt liefde bepaalde handicaps niet te kunnen overwinnen, de dood niet tegen te houden, lijkt God totaal van het toneel verdwenen, … toch heeft ook daar de liefde van God het laatste woord. Daarom zijn christenen mensen van hoop, mensen van “en toch “ … Daarom hebben christenen door hun doopsel de heilige plicht om het leven te koesteren, zeker het broze en kwetsbare leven. Fijn Paasfeest!