Naar de beeldbuis staren 2002/ 1

Er zijn al heel wat families waarin wel iemand een videocamera heeft waarmee hij of zij de hoogtepunten in het familieleven vastlegt. Die opnames blijven een tijdje in de kast liggen, maar als bijvoorbeeld de ouders eenmaal overleden zijn dan komt er een moment dat men gezamenlijk nog eens gaat kijken naar die beelden van vroeger. “Kijk daar heb je pa. Wat kon hij leuk met kleine kinderen omgaan. En daar heb je “ons moeder” die de rolstoel van de buurvrouw duwt. Daar zitten ze met z’n tweeën uit te rusten, want ze vonden dat ze samen ze met die collectebus voor gehandicapten rond moesten. Ja, zo waren ze”. Zo komen die ouders opnieuw tot leven door de beelden en de bijbehorende verhalen. Stel u voor dat dan plotseling het beeld wegvalt en iemand de oudste zoon,die achteraan zit, vanachter op de schouders tikt en zegt:”Wat zitten jullie naar de beeldbuis te staren. Jullie ouders zijn niet meer hier, maar als je ze opnieuw tot leven wil laten komen, hier in het midden wil halen, doe dan zoals je zojuist gezien hebt en zoals je zo dankbaar aan elkaar hebt verteld. Ga verder zoals zij en je zult merken dat ze met je meetrekken door het leven”. Niet zozeer omdat iemand dat zegt, maar omdat dan hun levenskarwei hier wordt overgedragen.

Zo ongeveer moet het toch die apostelen vergaan zijn in dat verhaal over ‘s Heren hemelvaart. Op welke manier Jezus onder hen was daarnaar mogen we gissen. In elk geval niet zoals vóór zijn dood en verrijzenis. Maar ze hebben samen heel sterke herinnneringen opgehaald, met waardering en met weemoed over Hem gesproken. Bij gebrek aan een beeldbuis stonden ze naar de hemel te staren toen het beeld, zijn beeld, wegviel, maar één ding was wel duidelijk: Keer terug naar de harde werkelijkheid van elke dag. Daar ligt een taak, de taak van Jezus van Nazareth, nu om door zijn volgelingen te worden voortgezet.

Vast en zeker hebben ze daar wel hun bedenkingen bij gehad, zoals kinderen die over hun ouders praten: “De tijden zijn veranderd en dus de omstandigheden. Wat voorheen kon is er niet gemakkelijker op geworden, misschien wel onmogelijk”. Inderdaad de tijden zijn veranderd, de manier waarop die idealen van vroeger verwezenlijkt konden worden, die is veranderd, maar die idealen zijn nog steeds de moeite waard. Maar er wordt hulp aangezegd. Voor wie ervoor open staat zal die geïnspireerde en inspirerende Geest van Jezus bezit van je nemen en dat dit gebeurd is heeft de geschiedenis in de daden van heel veel volgelingen bewezen. Als we vandaag horen:” Sta niet naar de beeldbuis of de hemel te staren, maar neem je christentaak ter hand”, dan mogen we ons ook bemoedigd weten die bewezen en ook ons toegezegde hulp van Gods Geest.