Wie van God houdt, houdt van de mensen! (2008)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 149 niet laden

Deze week werd ik al rijdend in mijn wagen plots opgeschrikt toen een scherp piepgeluid, vergezeld van een rood licht op het dashbord mij er attent op maakten dat er iets niet in orde was met mijn voertuig. Vlug opzij; het boekje naar bovengehaald en dan lees ik bij het rode logo dat één van de koplampen stukgesprongen was...!
Dat snerpende geluid en dat rode licht hadden mij nogal wat doen verschieten...
en die koplampen lieten mij niet los...
Vandaag gaat het in het Evangelie over Godsliefde én naastenliefde :
als 2 koplampen, gevoed door dezelfde energiebron.
Met één koplamp kun je wel rijden, maar dat mag niet, dan ben je zelfs een gevaarlijke chauffeur...

Wij hebben het al zo dikwijls gehoord "Gij zult de Heer uw God beminnen, met geheel uw hart, met uw ziel en uw verstand" + "uw naaste als uzelf"!

Is het dan wel juist dàt wat wij te doen hebben: God en de naaste beminnen?
Als we goed lezen en luisteren: niet volledig!
Want er zijn 3 polen die met elkaar moeten in verbinding blijven:
God beminnen, uw naaste + bemin uzelf.
In de mate dat je jezelf gaarne ziet zul je er in slagen om je evenmens
(de vreemdeling... jou vijand zelfs) gaarne te zien!

Laten we eerlijk zijn: hoe zul je er in slagen iets te geven aan een ander, als je jezelf nooit eens iets jeunt.
Wie gierig is voor zz. zal ook niet vrijgevig zijn voor een mens in nood.
"Bemin uzelf" , dat hebben de ouderen onder ons nooit veel horen klinken van op de preekstoel. Onszelf zien, was al een verschrikkelijk iets, en dan onszelf GAARNE zien... waar zouden we dan uitkomen?!!!
En nochtans is het zo belangrijk dat we onszelf weten te waarderen, dat anderen ons helpen om onszelf te doorgronden, dat we onze talenten weten aan te wijzen (want we hebben er allemaal!); dat we ons goed in ons vel voelen.
Vroeger leerden we niet om zorg te koesteren voor onszelf; wel moesten we ons wegcijferen, totaal. Vandaag moeten we leren ook voor onszelf te zorgen, want welzijn is een over en weer. Jezelf beminnen maakt het mogelijk de ander tegemoet te treden en de ander tegemoet te treden, maakt het mogelijk jezelf te beminnen.
Hoe komt het toch dat zo velen op vandaag bij de dokter terecht komen en zich "niet goed voelen". Misschien moeten we meer aan mekaar zeggen dat we blij zijn met mekaar: "gij kunt dat goed"; "ik ben een beetje jaloers van jou... :
- mekaar gezond benijden omdat de één enorm veel geduld heeft,
- dat de ander zo stipt is,
- weer een ander dat die kan vergeven en niet achteruitkijkt,
- dat niets teveel gevraagd is aan een ander... wanneer doet die het allemaal

Misschien moeten we meer luidop zeggen wat God denkt en voelt: tof van jou, cool; whauw zeg, mooi...!

Zo was ik donderdagavond op de opening van de tentoonstelling in de lagere schooltje van Kerkhove. Thema was: MyMachine: welke masjiene zou ik graag ontwerpen? De kinderen hadden hun fantasie laten werken.
Het was leuk om zien:
- van een opplooimasjien (mama die houdt van alles netjes opgeplooid in de kast)
- tot een schoenvetermasjien (zou leuk zijn: instappen en woeps!)
- tot een kind dat heel origineel droomde van "een papa-altijd-thuis masjien"!

Toch mooi: voor die papa zal het duidelijk worden:
we hebben niet zo graag dat je veel weg moet, dat je laat thuis komt van het werk, niet komt slapen omdat je in een ver land moet werken... + anders gezegd:
papa, we hebben je zo graag bij ons thuis...!!

en zo zijn het weer de kinderen die de grote mensen helpen om de juiste keuzes te maken...

Een laatste iets: je naaste beminnen, gaarne zien...
dat is niet mekaar zitten knuffelen op de schoot!

We hoorden het in de eerste lezing: je naaste beminnen = hem/haar geen onrecht aandoen; bekommerd zijn om je buur; er zijn voor de ander wanneer die in nood is...
dan worden alle kleine of grote spanningen overbrugd: dan zegt men:
hij/zij kan zo ambetant zijn, maar nu heb ik compassie met die mens en ik zal dat nu maar doen of zeggen...

Als ik zou vragen: wàt scoort bij jou het beste van de 3 polen:
je God beminnen, je naaste beminnen of jezelf gaarne zien?
Waarschijnlijk ben ik niet mis dat bij de meeste mensen God niet bovenaan staat,
maar hoe meer we onszelf waarderen en hoe meer we oog hebben voor de mens in nood, hoe dichter we staan bij die God, of God die dan reeds bij ons, in ons werkt en dan snappen we zijn geheim:
de energiebron van liefde ben je niet zelf... ik zegt God ben Liefde
en die liefde krijg je van mij, en dan vinden we mekaar : God/mens/mezelf
en dan gebeuren er geen ongelukken op onze levensweg,
dan is de weg goed verlicht en zien we mekaar steeds beter en nog liever.

met dank aan pater Carlos Noyen voor één gedachte uit: "Bidden met het zondagse Evangelie" a, Carmelitana