22e zondag door het jaar A (2005)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Iemand doet vrijwilligerswerk in een ziekenhuis. Maandag is haar vaste dag. Vrienden willen met haar een dagje uit, uitgerekend op een maandag. Nee, op maandag kan ik niet. De anderen reageren met: doe niet zo flauw, het is toch maar vrijwilligerswerk, je bent het toch niet verplicht. Je kunt best een keer overslaan. Maar zij zegt: beloofd is beloofd, als jullie per se op maandag willen gaan, dan ga je maar zonder mij.
Een ander voorbeeld: De vrouw van meneer Pietersen zit in een psychiatrische inrichting. Drie keer in de week gaat hij bij zijn vrouw op bezoek. Zijn kinderen proberen hem ervan te overtuigen dat hij wat minder moet gaan, voor zijn eigen goed: je hebt er toch niets aan, moeder weet niet eens dat je er bent. En iedere keer dat je er vandaan komt ben je overstuur. Ga toch wat minder, je mag toch wel wat aan je eigen leven hebben. Maar hij wordt kwaad en zegt vinnig: als jullie niets anders te zeggen hebt, dan hoepel je maar op.
Het evangelie van vandaag vertelt ons hoe Jezus op weg gaat naar Jeruzalem en hij weet wat hem daar te wachten staat. Toch gaat hij, hij voelt zich verplicht te gaan en zo zijn werk af te maken. Maar als hij het zijn leerlingen vertelt, reageert die goeie Petrus: maar dat mag u niet overkomen. En Jezus' antwoord is heel scherp en bits: hoepel op, jij met je duivelse gepraat. Je laat je leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil.
Drie voorbeelden die helemaal in dezelfde lijn liggen. Aan de ene kant mensen die vinden dat het hun plicht is iets te doen, en aan de andere kant mensen die het daar helemaal niet mee eens zijn, die, met de beste bedoelingen overigens, hen afraden dat te doen, die vinden dat ze dat helemaal niet verplicht zijn, en als je bij wijze van spreken het boekje in de hand neemt, dan hebben ze vaak nog gelijk ook.
Maar het gaat niet om menselijke overwegingen, zoals Jezus zegt, het gaat om Gods wil. En uiteindelijk gaat het om liefde. Liefde die om trouw vraagt, liefde die ook altijd vraagt dat je meer doet dan je per se moet. En eigenlijk ligt dat nogal voor de hand.
Iemand die van zijn werk houdt, zal niet op een uurtje meer of minder kijken, Maar iemand die geen echte liefde voor zijn werk heeft, houdt midden in een karwei op als zijn officiële werktijd om is.
Een man die echt van zijn vrouw houdt, zal het vanzelfsprekend vinden om haar drie keer in de week op te zoeken, ook al heeft hij er zelf niets aan. Een moeder die van haar gezin houdt, kijkt niet naar al het werk dat dit met zich meebrengt, ze doet dat met liefde.
Je verplicht voelen meer te doen dan misschien volgens het boekje moet, wordt in onze tijd steeds meer als raar ervaren, en toch ligt daar een wezenlijke karaktertrek van het grote gebod van de liefde dat Jezus ons gegeven heeft. In het evangelie van vandaag zegt hij: wie mijn volgeling wil zijn, als je mijn weg van de liefde wilt volgen, moet mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis dragen.
Nu is zelfverloochening in onze tijd bijna een vies woord, maar in wezen betekent dat precies hetzelfde: zelf een stapje terug doen ten gunste van een ander omdat je dat graag voor hem of haar over hebt. Ook hier is het: meer doen dan je per se verplicht bent. Je kruis dragen heeft ook een negatieve klank, maar ook hier betekent het dat je ongemakken voor lief neemt omdat iemand of iets je echt ter harte gaat.
Er is een heel mooi verhaaltje over je kruis dragen. Een groep pelgrims was op weg naar het beloofde land. Het was een moeizame weg, vooral omdat ze allemaal een kruis te dragen hadden. Sommige vonden dat hun kruis te groot en te zwaar was en ze kwamen op het idee om er een stuk van af te zagen. Dat scheelde een heel stuk, zo werd de tocht toch wat gemakkelijker.
Na een lange reis kwamen ze bij het beloofde land aan maar toen diende zich een groot probleem aan. Rond het beloofde land lag een grote brede gracht, daar kon je niet zomaar overheen. Maar toen ontdekte een van de kruisdragers dat zijn kruis juist lang genoeg was om over de gracht te leggen en zo over te steken. Maar degenen die een stuk van hun kruis afgezaagd hadden stonden heel beteuterd te kijken, hun kruizen waren nu tekort om de gracht te overbruggen Terwijl de anderen binnengingen, bleven zij buiten staan.
Een les voor ons allemaal: het gemak van vandaag, kan voor morgen een last en een nadeel zijn, en het kruis van vandaag kan morgen een bron van vreugde zijn.