Ik ben bang bij het zien van oorlogsfilms, en ik droom soms dat ik gemarteld word, of nog erger, dat onze kinderen gemarteld worden,
angstig dat als het eropaan komt ik niet zo'n held ben als ik zou willen zijn
Angst kan ons worden aangepraat, angst kan je zomaar overvallen, door in paniek te raken voor het onbekende, bedreigende, te grote, te omvattende. Pers en media zijn vaak meesters in het inspelen op die angst, doemscenario worden aangehaald maar ook hoe vaak hebben wij het onderling niet over een grote, niet te vatten dreiging....en wat dóen we met die angst?
Elia, de profeet uit de eerste lezing, wordt met de dood bedreigd; als de mensen die hij een spiegel voorhoudt kiezen voor afgoden. Dan wil hij wil alleen nog maar sterven in de woestijn in een grot, verlost zijn van alles ...op zo'n moment roept God ...
En ook Jezus' leerlingen en de leden van de jonge kerk blijken in nood net zulke angstige mensen , angst om te verdrinken, er is paniek:" ze schreeuwen het uit van angst" staat er.
de evangelist Mt. verbeeldt die angst als in een storm op het meer, een storm waar de jonge kerk vaak in terecht komt .
De zee staat voor chaos, voor dood, voor als het stormt in je leven, je zult of je wilt of niet door het water heen moeten om te ervaren dat het water je ook vrij kan maken, vrij van angst,
omdat water je ook draagt, door te leren zwemmen en zo goed mogelijk te leren omgaan met die krachten, of door gedoopt te willen worden, de doop te aanvaarden als een dragende kracht, die ook risico's nooit uitsluit.
In onze huidige tijd herken ik angst voor klimatologische ontwikkelingen, er is ook letterlijk, veel storm, droogte en overstroming, opwarming van de aarde, krachtbronnen en voedsel worden schaars of raken uitgeput. Wij voelen ons machteloos, steken graag onze kop in het zand.,
of dat de juiste houding is?
Ik herken angst voor het vreemde, voor moslims, voor een strenge, of behoudende kerk of angst voor een te vrije kerk die ruimte vraagt en biedt aan de lekengelovigen.
Angst maakt vreemde, voor onszelf vervreemdende krachten in ons wakker, we herkennen ons handelen niet, 't is net of iemand anders je regeert
Kende Jezus ook angst? In de hof van Olijven vraagt Hij of deze kelk aan Hem voorbij mag gaan en toch als Hij zich daarna terugtrekt om te bidden en zijn leerlingen in slaap vallen dan kan Hij ook weer zeggen: Niet Mijn wil maar Uw wil geschiede...
Zo staat het er ook vandaag. Jezus dwong de leerlingen om aan boord te gaan en stuurde de mensen die Hem volgden weg, Hij wil alleen zijn, Hij is bedroefd om de moord op zijn vriend Johannes de Doper en Hij wil bidden, zich bezinnen op wat Hij doet, misschien kun je zeggen dat Hij zich wil bezinnen op zijn roeping. Hij gaat ergens anders heen, Hij gaat de berg op ...
geeft Hij hiermee niet een voorbeeld voor wat je zou moeten doen als het moeilijk wordt: als het moeilijk wordt: bidt dan ?
Elia wilde alleen nog maar dood gaan, Gods stem dwingt hem om op te staan en uit de grot te komen, om alle natuurgeweld en alle geweld dat mensen elkaar kunnen aandoen aan zich voorbij te laten gaan om daarna in alle stilte en leegte God te horen, te voelen, te smaken in een zachte bries, in zijn hart, zijn hoofd, zijn huid om van daaruit van harte te kunnen zeggen
en toch..
De leerlingen ervaren in de hoogste nood Jezus nabijheid: wees niet bang
Petrus wordt overmoedig: als U het bent dan kom Ik over het water naar U toe en het lukt, hij doet wat hij nooit eerder dacht te kunnen, totdat hij beseft wat hij doet en dan schreeuwt hij:
"Heer red mij" en Jezus grijpt hem vast
Zou Mt. ons willen laten ervaren dat Jezus ook ons in nood vastgrijpt
zoals een ernstig zieke, een vastgrijpen kan ervaren, waarin hij of zij niet aan de pijn onderdoor gaat maar in die hevigste pijn ervaart helemaal te kunnen leven van het kostbare dat hen rest, al zijn dat soms maar dagen of minuten,.... op het moment dat angst overgave wordt, wij, als gemeenschap kunnen bezorgd zijn om hoe het verder gaat
die bezorgdheid kan ons letterlijk de adem benemen, diezelfde gemeenschap kan ons ook adem geven als we samen oprecht bidden en vragen om in onze kracht te mogen staan te roeien met de riemen die we hebben. Dan zal blijken dat we meer dan genoeg in huis hebben, meer dan we ooit hebben geweten of voorvoeld. Hij zal met zijn kracht onze krachten aanwakkeren - en wij die van elkaar tot een ongekende hoogte om samen te bouwen aan een kerk naar Zijn hart, ook al kunnen we ons daar geen voorstelling van maken.
Laten we eraan gaan staan.. samen en ervaren dat Hij zal erbij zal zijn!
Amen